Bazen,

okyanusa atılan akvaryum balığı gibi soluksuz kalmaktır hayat,

kaybolmak,

suların dev dalgalarında,

yok olmak gibi,

ya da ara sıra su yüzüne çıkarak nefes almak gibidir mesela...

Ya da yağmurun altında saatlerce kalarak ıslanmak gibidir hayat,

üşümek iliklerine kadar,

hiç kurumayacak gibi,

soğuğa ve ayaza razı olarak,

öylece ortada kalmaktır,

ya da,

sıcak bir sobanın yanıbaşında,

yağmura bakmaktır,

sıcacık odadan...

Hayat,

hastaneye düşmeden ayakta kalmanın zerafetini anlayamamaktır,

ya da uzaktakini özlerken,

yanıbaşımızdakileri unutmaktır,

Yanımızdakileri sevmeye çalşırken de kimi zaman,

ırağımızdakileri boşlamaktır.

hayat,

sosnsuz bir adalet ile,

yanılgıların arasında sıkışıp kalıvermektir çoğu zaman...

Hayat barıştır, bir gül tanesinin mis kokulu yaprağında,

dikeni canımızı acıtıncaya kadar.

Bazen de korkunç uğultulu bir kavga...

gün doğumlarının başlangıcında,

Hayat yaşamadan yaşlanmaktır kimi zaman...

yaşanmayan her sahipsiz dakikalarda,

bazen acı bir gözyaşı,

bazen se anlamsız bir kahkaha,

sırf atılmış olsun diye,

sırf ses olsun diye,

iki dudağın arasında...

Hayat...

sevdadır,

sevgiliye uzanıp tutamadığın,

tuttuğunda aradığını bulamayarak,

hayal kırıklığı,

ve de tarifi imkansız bir acı ile,

geriye sıçradığın...

Hayat hürriyettir demir parmaklıkların arkasında,

güneşi,

kelepçesiz mapusluklarda yaşamaya çalışmaktır...

Işığı avuçlarına hapsederek,

gri akşamlarda,

onunla avunmaya çalışmaktır.

Hayat,

bazen anlamlı,

kimi zaman da,

anlamsızdır,

bizden uzak çekip giden bir trenin ufacık vagonlarında...