ADADenizler ortasında yalnızlığın türküsü İçinde sakladığı hazineyle dolaşır Yüzü karanlıklarda dilde aşkın şarkısı Bazen sahillerinde sevdaları dalaşır Bir ada tanıdım ben yüreği derya deniz Gerçek aşkı tatmayan bir çocuk daha henüz.. Hayatın yollarına erken atmışlar onu Doymayan gözleriyle sokaklarda yüreği Dilinde küfürleri sallamaz onu bunu Oyun oynuyor hala kalmamış bir ereği Beni gördü duruldu şaşkın bir ördek gibi Hala giremediğim karanlık kuyu dibi. Ne kadar doğru söyler onu kendi biliyor Bekliyormuş yolumu saatleri sayarak Söze dökemese de yalnız beni diliyor Ettiği yeminlerden yine kendi cayarak Şakadan anlamıyor önce hemen kızıyor Kırmam dediği kalbi dilde hemen bozuyor.. Ada koymuş adını yalnızlığın timsali Gönlü dikenli hala kimse girmesin diye Huyu sanki pırlanta yoktur onun emsali Ne kadar çabalasam giremedim ki suya Adı gibi tetik de kayalık kıyıları Ele vize koyarken banadır ziyaları. Eskiden de tanırmış takipteymiş sürekli Nerde resmimi görse ah edermiş içinden Dışardan görünüşte sanki demir yürekli Arada gösteriyor tatlı dili ucundan Kaybetme korkusuyla içten içe seviyor Sezdirmeden kimseye kaderirine sövüyor.. Ayvazım DENİZ |
Her birinde duygu
Her birinde sanat.
Kutluyorum.