Münhasır Cümleler//Aynı dertten muzdarip olanlar; Hep aynı cümleleri kurar (!) // Kelimelerin ekseninde dönerken Duyguların sahilinde gezinir cümleler Hasretle bakarken enginlere Her gece, ufuklara bakıp Gözlerine düşen gamın gölgesiyle dalar Aynı rüyayla uyanır güne Yadına düşünce efkar Dört mevsim üşür elleri Koru düşen hasretin ıstırabıyla yanarken Üfler közüne rüzgar Titreyince teli (!..) Yanık bir türkü dolanır dile Dertli dertli vururken sazın teline, Burkulur içinde bir şeyler, bükülür yine… Yatağını ezber eden ırmak misali; Kıvrım kıvrım akıp hep aynı koya dökülür Hüznün ıssızlığında, uhrevi yalnızlığa sinip, Derin duyguların sığına hapsedip bendini Sonsuzluğa salar ruhunu Kurulunca gönül köprüsü, lisanı kalple, usul usul Hasbihal ederken sevgiliyle; sağanak sağanak yağar… Aynı rotaya kırar dümeni; Hangi limana uğrasa, uğrasın yolu Durağı bir, yolu bir, sözü bir… Müptelası olduğu için mi; Aynı derde münhasır cümleler kurar? Bulutlar neden ağlar? Ve neden sırılsıklamdır yağmur? Maksat ise vuslat! Gidişler hep gelinen yeredir. Destanlar yazılsa nafile! Son demde, son cümle kurulamazsa şehadete… ***** Kimi kanmaz derya ile Kimi derya olur bir damla ile. 20 Haziran 2013 |