Senli kayıplarım var benim
Yoklukları, bir düşün kırılmış parçaları gibi acıtıyor içimi
Umursamaz gibi görünen gecenin yalın ayak sessizliği gibi
Haince dokunuyor sarkmaya yüz tutmuş göz kapaklarıma



Uzatıp durduğum saçlarımın
Kimse bilmiyor nedenini.
Huzursuzluk denen yarım yamalak bir duygunun,
İçimde kök salmasını belli etmiyor gülüşlerim.




Suskunluğuna susamış gibi çıkmıyor sesi içimin.
Bir varoluş hikayesini dinlerken,
Yokluğunda buluyorum,
Direnişe geçmiş geçmişimi..




Geçiş törenlerinde,kalabalığın ayak sesleri gibi...
Çoşkulu bir denizin kıyıya vurana kadar ki,
O yetim kalmışlığı,
Bir yavrunun annesine kavuşması gibi değilmiydi.
Benim gibi....




Herkezin sığınmak istediği bir yer vardır elbet.
Herkes o sığınağı bulana kadar yetimtir.
Kayıplarımız bizden gidenler değil.
Bizim bırakıp gittiklerimizdir.



K.KALAÇAY

27.06.2013