Bitirmek bir şeyleri hep zor gelir insana.
Ne olursa olsun böyledir bu..
Sonu gelmesin istenir hep güzel şeylerin.
Ne olduğu hiç fark etmez ...
Bu bir çikolatalı pasta olabilir mesela.
Son dilimi öyle üzülerek bekletir ki insan.
Ama eninde sonunda bitirecektir.
Ya şimdi ya sonra.
Hüzün çöker gözlere ve usulca kıyar canına o parçanın da..
Damağında bıraktığı tadı asla gitmesin ister sonra.
İzi ne olursa olsun kalır dudaklarda.
Her güzel şey gibi onunda sonu gelmiştir,
Fermanının verildiği zamanda...

Aşk da böyle galiba.
Bir tutunca yüreğin dalına koparası gelmiyor insanın.
Ve karşılığı yoksa bile bu sevdanın,kıyamıyor insan unutmaya.
Bir aşkı öldürmek binlerce sevdalıyı katletmeye eş sanki.
Ve tutkusu o kadar derin ki mor sularda boğulma savaşı vermeye bile katlanıyor insan...
Özlemek bile güzel geliyor.
Bir atınca bu sele yüreği,acısını çekmeye bile razı oluyor,
Ağlamayı gülmeye eş sayıyor insan...
hasret denk düşünce aşka beklemek bambaşka güzel bir hal alıyor.
Geceye dost oluyor insan en karanlık zamanlarda..
Gözü ufukta yüreklerde bin bir umutla bekliyor
Ve bekledikçe daha bir çok seviyor o yari sevmeyi...
İnsan özleyince,bir gün biteceğini bildiğinden,
sevmeye sevdalı oluyor
yani Özlem katmer katmer oldukça bir kat daha büyütüyor o aşkı.
Ve unutmak öyle uzak oluyor ki hasret nehirleri arasında.
Aşkı unutmayı unutuyor insan!Yıldıramıyor hiçbir fırtına.
Hiçbir ateş yakıp dökemiyor küllerini aşkın ayrılığa.
Sancılı düşlere misafir olsa da aşk üstesinden gelmeyi beceriyor.
Ve bir gün susuyor bu zamana kadar konuştuğu her ana,her duyguya?
Durup düşünüyor kalbin ayrılığa çıkan çıkmaz yolunun başında.
Ömrünün son deminde olduğunu anlayınca kanatıyor ait olduğu yüreği.
Ve kan damlatıyor insan göz çukurlarından.
İmkansızlığın açtığı yaranın arasından ince bir rüzgar giriyor içeri.
Mevsimi yaz olduğundan aşkın hazırlık yakalanıyor bu sonbahara...

Ve ilk defa yalnızlığın soğuğunu hissedip, üşüyor sevda.
Bir başka beden arıyor ona ait olan bulamıyor.
Karşılıksız sevdanın ömrü ancak bu kadar yaşatmaya yetiyor.
Güneşe çıplak gözle bakıp canı yanınca sonu geldiğini anlıyor bu masalımsı zamanın.
Bitirmesi gerekiyor insanın.
Aşkı daha fazla incitmemek canını daha fazla yakmamak için kendisinin yanması gerekiyor.
Ve öyle de oluyor...
Son nefesini veriyor aşk.Uzaklaşıp ait olmadığı yürekten,uzun bir uykuya dalıyor başka kalplerde...
Yürekte izi kalıyor sevdanın.
Kocaman boşluk,bir sızı oluyor ondan kalan izlerde.
Karşılıksız aşkın kaderidir bu nedense.Her güzel an gibi bu da bitiyor işte.
Ve özlemeyi unutup yari aşkın ardından yas tutuyor insan.
Aşk giderken özlenecek hasretine sevdalı olacak bir sevgili bırakmıyor çünkü...

Ve aşka mağlup,Gözleri yare mesken tutmuş,Bir beden kalıyor geride...

(tek nefeslik ömür istemiştim aşkıma ..Başka bir şey değiL) ?

Görkem Şen