Ego hastalığına yakalananlara hitaben
fermanın
toprağın eline kaldığında boy boy zulüm düşer geceden cariyelerin koynuna toz duman içinde sessiz kalır mabetler dörtnala buyrukla saldığın kindar atlılar ah o atlılar yok mu o atlılar kan döken mızraklar da gözyaşı olur demirin pasına asma bağlarında gösterir rüzgar kendini altın kupalarda titrerken şarabın en fırtınalı hali dön bak sefil kalışına toprak nasıl da silkeliyor seni sersefil üryan kalan gittiği kurak çölde günahın ağına düşen de hey karadan kara de heyyy öz yurdundan kovulan çıyan kendi bağrına onmaz yara gözleri zehir zehir bakan de heyyy bir o yana bir bu yana yalımlar içinde kör şafaklarda irinle akan fermanın toprağın eline kaldığında biter seninde krallığın göklerin hiddeti yıldızla yıkanmış cariyelerin koynunda gösterince sana kendini |
mükemmel dizelerdi tebrik ederim