Yedek anahtarKarıştırırım telaşla ceplerimi çoğu kez aradığımı bulamam hiç aklımda yokken cebimin birinden gülüşün çıkar ötekinden göz yaşıyla ıslak bir mendil susuz kalacağını bile bile çiçeklerimin bunaldığım bir anda çekip kapıyı gitsem ahh gidebilsem kap kaççılara önlem olarak diktirdiğim giysimin fermuarlı ön cebinde yedek anahtarım gibi hep bir endişe her niyetlenişimde geri döndürür Fesleğen kokusu belli etmesen de yalnız bırakılmanın gözlerindeki korkusu ardımdan nasıl yıkılacağını bile bile çekip kapıyı gidemem bir türlü içimi kemirir bin bir endişe ütünün fişini çekmiş miydim kapalı mıydı pencereler ya açıklarsa karşılıklı cereyan yaparsa ya üşürsen kapalı mıydı balkon kapısı yağmur yağarsa bilirim nane mollasındır ya hastalanırsan hiç yok bir sebepten çıkarsa yangın büsbütün soyunamam senden provalı dikilmiş bir elbise gibi oturmuşsun oturmuşsun yüreğime bir türlü senden gidemem sanki gizli bağlarla bağlanmışız sımsıkı seni benden çıkarsam ne kalır geriye belki unuturum vermeyi bir yedek anahtar ve bir sürü vesvese bin bir endişe özleyeceğini üzüleceğini bile bile gidemem kapıyı çekip dön de bir şeyler söyle kız bağır ağla ya da ama bir şeyler yap bak bak gidiyorum gidersem dönmem bakayım son bir kez yedek anahtar ceplerimde mi dön de bak bak gözlerime git deme yazma gözlerine bir damla yaş da akmaz mı kirpiklerinden hadi gitme de seni bırakıp gidemem ki zaten git desen de Yüksel Nimet Apel 23/Haziran/2013/Pazar/Bodrum |