Herkesin bir sus payı varken dilinde....
sesimiz.....
çarmıha gerilmiş bir adamın cebindeki kağıtta yazan.,
son sözleri gibi çaresiz.,
ve...
rutubet kokuyor.,

Nefreti içimizde kuduz köpek gibi büyütüp..,
insanların üzerine saldık
Geceyi beklemedik uyumak için...
göz kapanmıştı zaten., AŞK ile körebe oynadık..,

Kandırdık sevgiliyi tek olduğunu söyleyip...
ve...
kovduk tüm melekleri avuçlarından..,
Sevmek için şeytan ile anlaştık..

Son sözümüz kırdı hep kalpleri...
Düşünmedik bir kalp bir kez kırıldığında ölü toprağı serpilir üzerine diye.,
ve...
Şimdi kaç şair utanır yazdığı şiirden, kimin yollarında intihar eder ayak izleri.

Sadece bakarız ve en doğruyu yine kendimizin yaptığını düşünürüz..,
bir başkası bu dünyadan değilmiş gibi.,
ve..
Nefes almak sadece bize özgü biliriz balıkları unutup.,
Onlar sudan çıkınca ölür..... Biz ise kalpten.