Dağın koyaklarında bir çoban,
Yaşı yetmiş yokmuydu senin oban,
Kimseleri kalmamış yoktu soran,
İçin için sarıldı kavalına.

Çaldı kavalı yüreğimi yaktı,
Gözündeki yaş sakalından aktı,
Üzgün üzgün gözleri bana baktı,
Koyun kuzu gelirdi kavalına.

İçini çekip baktı karlı dağa,
Keçesine sarılıp döndü sağa,
Sürüler yayılır girmezdi bağa,
Gözleri hep bakardı kavalına.

Belliydi kahır ediyordu yıla,
Bakardı akşamları doğan aya,
Evi barkı olmuş dağdaki kaya,
Bir şeyler söylerdi kavalına.

Çalı çipri yırtmıştı üstü başı,
Yapacak kimse olmamış aşı,
Akar gözlerinden yıllarca yaşı,
Türkü söyler ağlardı kavalına.

Mustafa’m oturup düşünü verdi,
Issız dağın tepesinde bir yerdi,
Bir gün sevenlerine oda erdi,
Kimseye vermez bakar kavalına.

Mustafa HAMİŞ
Afşinli ŞAİR

23.08.2003