ÇARESİZİM
Çaldığım her teselli kapısından kovuldum
Ecelin avcundaki can kadar çaresizim. Bir girdapın içinde döne döne boğuldum Yelkovanda tükenen an kadar çaresizim. Işığını yitirdi soldu gözümün feri Her gün dağlandı ciğer her gün yüzüldü deri Sinemi delik deşik etti hicran hançeri Bir yaradan damlayan kan kadar çaresizim. Bir efsunlu rüyaydı beni aklımdan eden Dolaşır gezer oldum neredeyim bilmeden Viraneyi andıran yıkık dökük bir beden Uğrayanı kalmamış han kadar çaresizim. Başı dumanlı dağlar efkârımdan ar eder Bülbül benim derdimle güle ahüzâr eder İçimde bir ur gibi günbegün büyür keder Şafağını yitirmiş tan kadar çaresizim. Uçurumun başında yitirmişim dengemi Kendimden kaçar oldum bırakıp da gölgemi Suya düştü hayaller karaya vurdu gemi Ölüm gibi bir hazin son kadar çaresizim. Hasan Hüseyin Yılmaz |
Kendimden kaçar oldum bırakıp da gölgemi
Suya düştü hayaller karaya vurdu gemi
Ruhunu teslim etmiş ten kadar çaresizim.
Hasan Hüseyin Yılmaz
Ustaca yazılmış harika şiir okudum
Yürek sesin hiç susmasın üstad
Kalemin daim olsun
---------------------Saygılar