KARANLIĞI SEVMEYİ ÖĞRENDİMSiyah kalın kuşakla kapattım gözlerimi Benden başka kimse yok körebe oynuyorum Karanlığa alışkın üfledim sözlerimi İçin için yanıyor yalnızlık kaynıyorum Elimin tuttuğunu beğenmiyor yüreğim Teker teker eliyor o yüzden hep çorağım. Kuşağı çıkarsam da karanlıktayım hala Işık uzun zamandır dokunuyor gözüme Kimi sevmeye kalksam okundu erken sela Hemen sırtımı döndüm çare sandım çözüme Pınarlarım kurudu yaşlar artık akmıyor Gidenlerin ardından son kez dönüp bakmıyor. Aşk desen sanki kumar yaşı başı bilmiyor Eros’un oku hazır sallıyor sağa sola Akıl baştan gidiyor esamesi kalmıyor Karşındaki sanki gül sen konmuşsun o dala Devran böyle dönüyor sonu baştan bellidir Kemandan çıkan sesi hep acı ton tellidir . Vazgeçtim yüreğimden yasakladım sevmeyi Gözlerim karanlıkta daha iyi görüyor Gelmişle geçmişime öğrendim ben sövmeyi Dalda açan her çiçek teker teker kuruyor Bir adım geri kaldım belki hayat yolumda Yara olmasın yeter acı çekmiş solumda. Ayvazım DENİZ |