Adını sen koy....içimi kemiriyor yokluklar vadisi avuçlarımda mızraklar batan batana yüreğime üç buçuk atan zamanın koşarken peşinden.. akmıyan göz yaşlarım asıyor dertleri acılara bir bir hisserderken bedenimde iliklerime kadar... ne sen anlarsın nede ben anlatabilirim esen yellerin kemikleri sızlıyor istersen adını sen koy ben yelkenleri çoktan indirdim mucizenin süprizini kim kaybetmiş ki ben bulacağım..... (Berlin,09.06.2013) Talat Özgen |