Sana uzakta tükenip gidiyor ya şu ömrüm;
Sensiz kavuşuyor ya her günüm geceye,
Sadece tükenen ömrüm değil,
Sensizlik tüketiyor beni..
Gecenin karanlığı değil de,
Hasretin çöküyor sanki gökyüzüne..
Her yıldızda bir gözyaşı ateşi..

Gün ve gece iki sevgili bizim gibi.
Her seher vakti ve günbatımı vuslata erer,
Karışıp birbirlerine sarmaşdolaş.
Gün geceye teslim olur, ben, sana..

Hangi harfler yanyana gelirse gelsin,
Dile getiremiyor sana sevgimi.
Ne kadar derinlere dalıp
Orada yaşasam da hayalinle,
Hayalin dindirmiyor hasretini..
Ben,
Gözlerinin içinde kendimi görmeyi özledim..

Evet, hep gittin,
Ben ardında kalan yollara,
Hasretle gece gündüz dokuduğum
Hüzün nakışlı halılar serdim..
Gitmediğin tek yer düşlerim..

Şimdi üşüyorum..
Sanma ki mevsimin kış olduğundan,
Sensiz ağustos sıcağında bile üşüyordum ben..
Oysa dağlara düşsek seninle,
Ne dağlar ürpertir ruhumu,
Ne de ayaz üşütür tenimi..

Yüzme bile bilmezken,
Düşürdüğün bu hasret denizinde,
Yine de çırpınıyorum yaşamak için.
Çünkü,
Hayatta olmak bazen güzel birşeydir;
Seni düşlemek o an herşeydir..

Gülsüm Tanrıverdi
(İst. 14 Şubat 2004)