sessiz
ne biriktirsem olmuyor
evim çöp, aklım çöp, gündüzüm çöp, gecem çöp kalbim çöl hayatım her gün gördüğüm kız gibi evden çıkmadan bırakıp ruhunu aynalarda selamsız sabahlarla buluşmaya geliyor ve kavuşmaya gidiyor her gece, uykularında; geçmişe selasız gömülmüş anılarıyla hayat, tekrar gelsem yolunu bulamayacağım şehir tekrar etsem gereksiz nakarat sonsuzluk değil ki mesele, sessizlik. susarak yazılıyor en güzel şiir sevgiliye susarak yaşanıyor en güzel hayat uğultusuna ve patırtısına inat, şehrin biriktirmiyorum artık hiçbir şey ve ömrümün yetmeyeceği krediler de çekmiyorum, hayallerimden yaşıyorum sade, sessiz, sedasız… |