İnsansın Etin YenmezKalite kumaşlara sararsın bedenini Baş köşeye oturtursun en pis yerini Ama köşkere verseler derini Toprağa bastığın ayakkabı dikmez Bak mezarlara kimi ırgat kimi padişahtı Geçip gittiler, bırakıp küreği, tahtı Hiçbirinin işleri, keşkeleri bitmedi İşte bundan hepsinin son nefesi eyvahtı İnsansın etin yenmez Kemiğin çiğnenmez Dişin tespihe dizilmez Saçın sadaka verilmez Yaşarken Bin damla tükürsen de Bir damla sudan gelirsin Lüks bir yaşam sürsen de Hep kelebekler ölür sanma Bir kere ıskat ederse hayat Seni de sarar, kucaklar Kara topraklar Başkasına kalır O çok sevdiğin oyuncaklar 08/23/2011 Not: “İnsanın eti yenmez kemiği çiğnenmez,” sözü annem Elif Çetin’indir. 2013 şiir kitabımdan Murat Çetin |