2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1339
Okunma
Tükendi hevesim, aşk-ı Leyla’ya
Şimdi boynu bükük, gezen bir kulum.
Rest çektim bir özge, can Süheyla’ya
Hep kendi kendimi, üzen bir kulum.
Hevesi kursağa kurban vermişim
Çiçeklerden koca bir kır dermişim.
Aşk için yıllarca cefa sürmüşüm
Şu ansa, o aşktan bezen bir kulum.
Dağlara eyvahtan nameler atan
Vadinin böğründe pür ağıt tutan.
Uzanıp göklere keyfini çatan
Koskoca evreni çözen bir kulum.
Şiirler döktürdüm, maniler koştum
Sevdanın sırtında, hasretle coştum.
Üçten, taa yediye, çok vakit boştum
Acıyı zaman da, ezen bir kulum.
İster deli deyin, iterse Ali,
Kerametim özden, daha kemal-i.
Taa,Ezelden beri, baktım evveli
Gördüm ki, nefsini süzen bir kulum.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz