BİR KULUM
Tükendi hevesim, aşk-ı Leyla’ya
Şimdi boynu bükük, gezen bir kulum. Rest çektim bir özge, can Süheyla’ya Hep kendi kendimi, üzen bir kulum. Hevesi kursağa kurban vermişim Çiçeklerden koca bir kır dermişim. Aşk için yıllarca cefa sürmüşüm Şu ansa, o aşktan bezen bir kulum. Dağlara eyvahtan nameler atan Vadinin böğründe pür ağıt tutan. Uzanıp göklere keyfini çatan Koskoca evreni çözen bir kulum. Şiirler döktürdüm, maniler koştum Sevdanın sırtında, hasretle coştum. Üçten, taa yediye, çok vakit boştum Acıyı zaman da, ezen bir kulum. İster deli deyin, iterse Ali, Kerametim özden, daha kemal-i. Taa,Ezelden beri, baktım evveli Gördüm ki, nefsini süzen bir kulum. |