Başı büyük olurmuş güzelin her belası
Oysa ne diller döktüm gelmiyor cana başa
Narına yanılırmış hareliymiş elası
Sonunda kalpten söktüm ilmiyor cana başa.

Aldığım nefesimdi buğusu c/ana değen
Vuslattı bel bağlanan saygıyla başım eğen
Mevsim mevsimden geçti yârsız yıllar gezeli
Güneş zemheri biçti densiz yıllar sezeli.

Bestemin nakaratı gönle hükmü ekenim
Güftemin som karatı ağırlığı çekenim
Geçme faslı yâdımdan! Sende açtım gözümü
Emsalsizdin demiştim yine saçtım sözümü.

Yazdığım şiirlerden ah ne romanlar yazdım
Mühürümsün deyipte hazza ismini kazdım
Bilmem gittiğim yeri düz yolumda şaşırdım
Her şeyi karıştırıp nice bayır aşırdım.

Güldürse yâr yüzümü yaşamın karesinden
Sevindirse can yüzü sinemin haresinden
Zer tozuna belerdim dünyanın ellerini
Kötülükte silerdim yabanın dillerini.

Ne kadar çok konuştum sevi sonum olmadı
Duygular can çekişte lakin vadem dolmadı
İnsanoğlu denir ya tacı tahttı yutarmış
Değer bilmez değeri baş üstünde tutarmış.