İlk Sevdamdı Sonum Oldu
Aynı mahallenin genciydik
Tam karşı karşıyaydı evlerimiz Gördük, sevdik, birbirimizi beğendik Daha birbirine değmemişti ellerimiz Hep utanır kaçardı benden Ama seviyordu, belliydi gözlerinden Gizlice bakışırdık ahşap pencereden Az azar işitmemiştim ninesinden Yoksul bir kasabada zengindi sevdamız Ne futbol oynadık ne ip atladık İşçi yoktu, bizi beklerdi tarlamız Anamıza geçmezdi o devirde nazımız Ayıptı, günahtı, tek kelime edemedik Hep gözlerimizle dertleştik Çocuktuk, büyük sözü dinlemedik Mahallenin duvarına resmimizi çizdik İkimizin de ilk sevdasıydı Bir ninesi vardı o da hastaydı Eve bakar çokça okur, yazardı Yokluğa rağmen dimdik ayaktaydı Dayanamadım bir gün yazayım dedim Ninesinin okuduğunu nerden bileyim O günden sonra hiç göremedim Bıkmadım senelerce bekledim Kara haber tez gelip kapıya dayandı Mahallede dediler bir tabibe vardı İnanmadım, direndim, aradım sevdalımı El ele görünce hayatım dağıldı O günden sonra hiç sevmedim ben Çok kız buldu, evlen dedi annem Gönlümde bir diken gibi sevdalım yaşarken Kimseyi yalan yere sevemezdim ben |
O güzel mahallelerden günümüze kalan tertemiz, saf bir savdanın hikayesiydi. Hüzünlü olsa da şiirde çok güzel bir final yakalamışsın. Tebrikler.
Daim mutlu kalın.