Yalanın Sanrısışehrin yüzüne vurdum kalabalığını sessiz ve derinden sarsıldı gölgeler bir zaman daha düştü ikindilerin telaşına... yalan... hangi maskesini taksa gizleyemedi lanetini kötülüğün adı kurtulamadı ihanetin zindanında sanrılardan ışık tekrar yıkadı yüzünü güneşin yorgun balçığıyla içimdeki çocuk suların aynasından baktı masumluğun boy atışına yürek sakladı sır gibi sahillerden okyanusunu deli bir haldi bana olan dalgaların kendine kapanışında gün ay çiçeklerine sardı kendini bende arıların telaşında gelinciklerin ömrü titreyen bir güne verdi derken hüznünü şehrin kalabalığı susuverdi gözümde ikindilere |