Çığlıkla restleşti kadın
İçinin yabanıl edasına aldırmadan
Gözlerindeki utangaç gülüşlerle aşka kırıttı
Ruhunun izbelerinde soyundu utangaç
Derin bir boşluk oldu an
Yuvarlandılar sırılsıklam…

Bıyık altından gülümsedi sevda
Yanık tenleri buluştu avuçlarında
Sızılı bir öpüşle dağıldılar dudakta
Kırıklıklarla sarmalandılar korkusuzca...

Şaşkın bir bakış doldurdu kadehe adam
Yangının siperine saklandı an
Ses kırıldı düştüğü yerden
Parçalandı umarsızlıklar
Dağıldı sızım sözler boşlukta
İç çekerken vefasızlığa zaman…

Dünün yamalı ceplerinde toprak
Köhne bir biçarelik ah dudaklarımızda
Başıboş bir sandalca yüzer sularda
Karpuz kabuğundan oyuncaklarımız
Bu mevsim de erteledim kavuşmaları
Gecenin hoş/çakallarına sitemlerdeyim…

Birkaç boş sayfa daha bıraktım sensizliğe
Tapınaklar oydum sabrın izbe kimsesizliğine
İyileşmez bir yaraca kaşıdım ar damarlarımı
Korkak kuşlar saldım aşkın hüzzam yurduna
Dokunmasız coşkularla sokulsana koynuma
Yanardağ kükremesiyle sızsana toprağıma…

Sevişmeler biriktirdim tutkunun pembe kavanozunda
Çıralı bakışlarının hareleriyle koparsana düğmelerimi
Sarı güneşler astım göğsünün örselenmiş ıhlamuruna
Sonsuzluk dağlarına sürelim yar, aşkın hırçın atlarını
Yer ile gök bir olsun, karanlıklar aydınlığa bürünsün
Bir sevdanın masalını son kez yazalım seninle birlikte
Ay bin bir yerinden sökülsün, yıldızlar ekelim denizlere.

Selahattin Yetgin