GÜZ KAPILARI
Adım atıyorum
Günün en kuytu Vaktinde Uğraksız, metruk Bir kapıdan içeriye... Üzerime sayısız anı Yığılıveriyor. Yerlerde, Hüzünden Yorgun düşmüş Ümitsiz gölgeler Acı çekiyor. Paslı zincirlerinden Kurtulmak için Yalvarıyorlar zamana... Ah, Taş duvarlar! Dökük sıvaların İçine sıkışmış Sözcükleri Taşımaktan Bitap düşmüş Yıkılması yasak Taş duvarlar... Ellerim değdikçe Kimi buz tutmuş Kimi yanmış anılar Dile geliyor Ağlıyorlar Parmak uçlarımda Canımı kanırta kanırta Hesap soruyorlar Sanki. Ama Sizi ben hapsetmedim ki!... Oy Neşeli anıları Neden içine çekmez Duvarlar? Neden hep hüzün kokan Sayfalar ağlar Yaşlı ellerimizde?... Hesap zamanı gelince Hayatın son kapısından Elinde Beyaz güllerlemi Yoksa Vicdan karasıylamı Bineceksin? Dehlizdeki Küreksiz Sandala... Esra TÜRKER - GÜZ KAPILARI |
Zengin düşünce içerikli çok anlamlı şiirinizi beyeniyle okudum. Şiirin hem felseviyatı, hem de pastoral tadı bu güzey çalışmayı tekrar tekrar okunası kılmış. İçtenlikle kutluyorum sizi Sayın Esra Türker şairim. Kemal Polat