YOL ARKADAŞIM
İçim kan ağlarken.çıktın karşıma.
Tanrı mı gönderdi,yanı başıma. Dostum dediklerim ağu kattı aşıma. Kime güveneyim yol arkadaşım. Yol nasıl biterdi,üzüntülü iken. Zaman akıp gitti sohbet ederken. İyi ki rastladım,eve dönerken. Güzel dost kazandım ,yol arkadaşım. Kötüler hayatı güzel yaşarken, İyiler dünya da neden hiç gülmez. Hep güzel düşündüm ,hep güzel baktım. Hiç yüzüm gülmedi .yol arkadaşım. Seninde üzüntün,kederin olmuş. Dışın gülse bile, için ağlamış. Hayırsızın birine gönül bağlamış. Boş ver unut gitsin ,yol arkadaşım. Bu kavgalar niye,kıskançlık niye. Başkası mutsuzken gülmek,ne diye. Herkes gider burdan,kalmaz geriye. İki günlük dünya,yol arkadaşım. Türlü dertler ile yoğrulur beden. Dört dörtlük yaşayıp varmı hiç giden. Toprağa girince dinlenir beden. Biraz daha sabır yol arkadaşım. SELMA MERİÇ.SAKARYA |
Dertleşecek bir gönül bulur ya o an dökülür birden içindekileri.
hüzünlü olsada güzel yazılmış bir şiir.tebrik ederim.