yüreğimden deniz geçiyor..
rüyalarına kapatırken g/özlerimi
ve boğuluyor sözcüklerim...

dağıttığında/ bir okyanus boğulmuyorsa saçlarında
sular/ın yetmiyor demektir toprağına..


üşüdün
ıslandın
gel,
bir anlaşma yapalım seninle,
yatakları paylaşalım önce
ve ayıralım yastıkları/sonra
eşyaları dağıtalım sokak sokak
ve şehirleri ayıralım bir birinden
senin yokluğun/kalabalık
senin yokluğun /kavgalı
olmasan da olmuyor….
yolunu düşürme bir daha
İstanbul’a…
sur diplerinde seni bulma telaşı düşmesin avuçlarıma
Diyarbakır’da…
08.15 vapurunu kaçırmanı istiyorum artık
Ankara’da..
ve ölmeni bir çatışmada
kapatarak gözlerini ama

hep yaz ‘’ne güzel’’ yaz
-mış
okumuş ol

öp hatta yanaklarımdan
ve kaz
gamzelerinin derinliğince dipsiz bir kuyu
ki düş/ür sonra beni

utanmak/sızın
uslanmak/sızın..

yüreğe düş/meyen şeyi yazar mı insan?
yaşamadığı şeyi yazmak kadar komik bir eylem…



ve bil ki sevgili;
senli bütün ihtimalleri,
bütün şehirleri/ kentleri ve renkleri
siliyorum şimdi düşlerimden…




(...)