Yedi renk yedi hayal yedi tepe İstanbul.
Minareler incelir çayımız buğu buğu.
Mihmandar Kız Kulesi çayla efsane kabul.
Çayını yudumlarken seni kıskanır kuğu.


Boğaz’ın mavisine açılırken her sine.
Bir rüya dinginliği erguvan dalları naz.
Çay buğusu karışır suzinâkın sesine.
Ut elindeki tını gül suretine niyaz.


Sükutun rengi siner cama çay mevsiminde.
Fağfurinin bin ahı bir gönle akan ırmak.
Nice meram gizlidir semaverin iminde.
İnce narin ellerin beyaz zambaklardan ak.


Çay nisan erguvan sen İstanbul’a nişandır.
Baharın rüyasını süsleyen gizemli hâl.
Damıtılan güzellik porselene has şandır.
Karşımda otururken billur gamzeli nihal.


Çaya rengini veren hangi efsanevî sır.
İstanbul’u kuşatır gümüş tenli bir peri.
İstanbul çaydan mahrum ömür sürdü kaç asır.
Kız Kulesinde endam doğduğu günden beri.


Yedi renk yedi rüya yedi tepe hoş nakış.
Nedim’in gördüğü düş Acem’i kıskandırır.
Senle çay yudumlarken bahar olur burda kış.
Elinde çay bardağı kuğuları andırır.
17.05.2013 İ.K