Üşüyorum Sevgilim
Gönül viran oluyor, aşk acısı çekince
Sanki gam, gökyüzünden yağıyor ince ince Kader çarkı durmadan, acı ile dönüyor Yıldızlar kederinden, teker teker sönüyor Üşüyorum git gide, bu ne acayip gece İnsan böyle mi olur, gözyaşından içince Uykular bölük pörçük, tüm düşlerim yaralı Bütün hüzzam şarkılar yüreğimde sıralı Sararan yaprakları, güz ağacı tanıyor Aynadaki yüzümden gözlerim utanıyor Kurtulmak mümkün müdür, bu sancılı duygudan Unutur mu hiç insan, uyanınca uykudan Baktığım her yerdesin, sanki nefesimdesin Kulağımda çınlıyor sevgilim diyen sesin Verdiğin o son buse dudağımda yanıyor Yüzümdeki tebessüm, damla damla kanıyor Gözyaşlarım sel olup toprağa karışıyor Yeryüzü feryadımla yeniden barışıyor Kimsesiz kuşlar beni teselli ediyorlar Harap etme kendini unut onu diyorlar Ruhum azap içinde dönmezsin biliyorum Sana karanfil kokan, bir cennet diliyorum Etrafımda yabancı bir gölge dolaşıyor Yazdığım tüm şiirler, benle vedalaşıyor Hüznümün ellerinden sıkıca tutuyorum Bu zifiri geceyi son kez uyutuyorum Üşüyorum sevgilim, bu ne zalim işkence Sende mi böyle oldun, kendinden vazgeçince. Nurcan TALAY 17.05.2013 Saat:11:37 |
Kutluyorum kaleminizi.
Saygılarımla...