Artık yazmayacağım ne hiciv ne de övgü
Aşk şiiri yazarım ne kavga ne de sövgü
Bana mı düştü derdi kim ne yaparsa yapsın
Doğru yol bir tanedir isteyen yoldan sapsın

İyi şairsin diye paya’dan uçururlar
Çıkartırlar zirveye kaya’dan uçururlar
Tarihte gitmedi mi bu uğurda kelleler
Dilinin cezasını çekti sivri dilliler

Hem Nefi hem de Eşref daha sonra da Neyzen
Korkmadan hicvetmişler demek bozukmuş düzen
Herkes heccav olamaz korkusuz yürek gerek
Haklı neden aranır eğer hicivse erek

Söz kaleme düşmeli yazılan baki kalır
Şairin yazdığından okuyan ibret alır
Bir gün gelir o sözler elbet yerini bulur
Davaya hizmet eden unutulmaz iz olur

Ben kızmaktan yoruldum yazsın kalem emsali
Her gün yenisi türer ayrık otu misali
Taş attığın hedefe o taş gidip değmeli
Ya da suskun oturup zulme boyun eğmeli

Şairağam bilirim sen pek rahat durmazsın
Köşene çekilip de boşa tütün sarmazsın
Biri mutlaka çıkar sinirlerini bozar
Dilin lâl olsa bile kalemin durmaz yazar...

Mehmet Nalbant