Hiciv
Artık yazmayacağım ne hiciv ne de övgü
Aşk şiiri yazarım ne kavga ne de sövgü Bana mı düştü derdi kim ne yaparsa yapsın Doğru yol bir tanedir isteyen yoldan sapsın İyi şairsin diye paya’dan uçururlar Çıkartırlar zirveye kaya’dan uçururlar Tarihte gitmedi mi bu uğurda kelleler Dilinin cezasını çekti sivri dilliler Hem Nefi hem de Eşref daha sonra da Neyzen Korkmadan hicvetmişler demek bozukmuş düzen Herkes heccav olamaz korkusuz yürek gerek Haklı neden aranır eğer hicivse erek Söz kaleme düşmeli yazılan baki kalır Şairin yazdığından okuyan ibret alır Bir gün gelir o sözler elbet yerini bulur Davaya hizmet eden unutulmaz iz olur Ben kızmaktan yoruldum yazsın kalem emsali Her gün yenisi türer ayrık otu misali Taş attığın hedefe o taş gidip değmeli Ya da suskun oturup zulme boyun eğmeli Şairağam bilirim sen pek rahat durmazsın Köşene çekilip de boşa tütün sarmazsın Biri mutlaka çıkar sinirlerini bozar Dilin lâl olsa bile kalemin durmaz yazar... Mehmet Nalbant |