Kül Ağacı Sarmaşığı
boyun eğdi kalan yanlarım,güler yüzlü hüzünlerin imla hatalarına
gerçeğimde mengeneler...eğilsem düşeceğim tanrı dağlarına. bütün acabalarımı çarpıyorum her neyselerimle Z... koparılmış kıyametlerim huş ağaçları diplerinde cadı süpürgelerinde kırmızı kurdelalar diş gıcırdatıyor Thor’un keçileri, Odin’in göz önlerinde kısa saplı çekiçler kutsuyor, kül ağaçlarına sarılmış sarmaşıkları kuzey mitlerinde. ipek şalları uçuşuyor Kybele’nin, akkoruma değen körüğünün nefesinde efsaneleşiyor hüzün, sandal ağaçlarının tütsülenişinde yen/geçleri kaçışıyor karşı kıyıların sudan çıkmış balıkların zılgıtlarından küstüm çiçeği taklidinde kış gülleri üç noktaları düşürüyor, güz tanrıçaları cümle sonlarından kararıyor dört nar tanesi Persephone’nin toprağa değemeyen bereketinde hüznü yoğuruyor hasat zamanları kışlanıyor adonis, sayılı zamanların lanetlerinde susuyor yedi rengin ikliminde sevda, sırtını dönerken olimpos tanrıları kışlanıyor huş ağaçları, ne yapsamlarımın çaresizliklerinde mayıs.2013-Suadiye Demir Mutlugil |