SON FASILBir şarkıdır saçımdan gözlerime süzülen Nihavent’ in en acı anlatımı bedenim Senli sevdalarımdır terkedilip üzülen Yürekte bir tınıdır asıl rücû edenim Şımarık bir çocuktu kaybedilen ellerim Ne ağıtlar yakıyor içeride dillerim. Çağladığı yataklar kurudu akamadan Bir aslana yem oldu kucakta ki umutlar Naz deyip de geçmeyin yüreğe ekemeden Hazır ol da bekliyor sevda yüklü komutlar Gömülen bu yavrunun çığlığı ölüm koktu Bilirdi ağır yüktü gidene çare yoktu. Çok oldu buralara yağmurlarda yağmıyor Kurak süren iklimler çiçekleri soldurdu Nadasa bırakılan duygularım sığmıyor Kiler almıyor artık azap elem doldurdu Terkeyledi gözlerim güneş yakar kaşımı Mevlam elbet büyüktür taşırmasın aşımı. Sek sek oynadığım yer ömrümün tam kıyısı Her taş oturur yere ötelerim geçmişe Misketler yuvarlanır sanki ölüm kuyusu Neler de yüklüyorum bu alemden göçmüşe Çocuk otur yerine yasak sana bahçeler Senin dilden anlamaz bak karıştı lehçeler. Auvazım DENİZ |
Güzel çalışmaydı Ayvazim, beyeniyle oudum, şiir tadı aldım. Kutlarım; mutluluklarınız çoğalsın ve de sürekli olsun.
Kemal Polat