Gittiğinde Sen
Sen gittiğinde taşa takıldı ayaklarım
Du/dağımda bıçak kesiği bir gülüş zoraki Ve gölgem kırk parça k/an damlıyor d/izlerime Gözlerin haykırdı tut ellerimi diye giderken Mütemadiyen çığlıklarımda ağzımda susuz Ki ben t/aşıyor kaldırımdaki b/izlerden Oysa kol kola vermiş artçı depremler içimde Sen ise hala güz yapraklarını dökersin ayaklarıma Son/baharı sana getirdim göğsümde geçmişin Sevgiler çiçek açtı s/ana dair yüreğimde Kırık bir aynada bin parçalıyım Yollara suretim s/açılmış ayaklarıma batar Sen gitmeden begonyalar s/olmuştu bile Son g/öz yaşımı kapı ziline astım Yangın yüreğini serinletsin diye giderken Ay geceden kalmış solgun dargın yine dökülmekten Rüzgâr kuru kaldırımlardan süpürdü b/izleri Bir volkan p/atladı yüreğim derinlerine Küllere gömüydün pompeiler gibi sende ansızın Ki gün batımı kızıllığında avucumun kıyısı serzenişteyken Ve ben okyanus k/attım şarabıma bitmesin diye Yinede ar/aftayım ne yana gitsem sen varsın hep |
Yine sen de efkarı ve sevgisi.
Çok güzeldi.
Kutlarım.