de bana kadın
uzak yolların sonunda bekle
en yüksek tepelerin başında ne leylağa benzersin ne zambağa ne gül demeye dilim varır ne de saysam hepsini benzemez çiçekler sana ne ateşe benzersin ne suya ne kor demeye dilim varır ne de baksam içimdeki kuraklığa benzemez yangınlar sana bir bahar gününde geçtin yolumdan yolsuz düşlerimin başında daha yol yordam bilmeden düştüm sevdaya gözüm pencere camında bir akşam üstü yeşile sevdalı toprak düştü bakışlarıma sevdalıyken yeşil kıra kırıldım bahara kırıla kırıla düştü gözümdeki rengin yeşili kırlara gözüm uzak yollarda bir akşam üstü oysa bakışlarında toprak rengi bakışlarında dağ heybeti darıldım zamana darıla darıla astım bakışlarımı darağcına ne zaman açsam ağzımı aşkla gece çöker sokaklara çöker dizlerim kaldırım taşlarına de bana hangi sokakların kaldırımlarına düşüyor bakışların şimdi şimdi hangi sokakların kaldırım taşları kırlara dönüşüyor oysa yeşil de sevdalı toprağa bedenim yorgun yorgundur düşlerim öyle ki yorganı çekemez üzerine an üşür ağzımın ucunda aşk üşür mideme düşmüş karınca yuvası içimde gezinenler var kıpır kıpır yorgunun halinden anlamaz anlamaz yüreğine gece çökenlerin halini aşk de bana kadın ben böyle ateşlere yürürken bir gece üstü yürürken gecenin sonuna ömrümden ömür katıp alır götürür müsün beni senli günlere de bana kadın bekler misin beni senli zamanlarda Nigar Baran |