ARAFTenimi kamçılıyor göğün soğuk nefesi Kaplıyor mavi göğü kara umutlarım Islanmış umutlarım Kirpiklerinden süzülüyor bulutların Karanlık denizlere dalıyor göz yaşları Ve belirsizliğin içinde hep insan On bir dostun arafı Çarmıha gerilmiş olan On iki neslin son halkası Deccal’i öldürdüğü zaman Düşürür Tuba’dan son yaprağı |