DELİ GÖNÜL
-Sıla-ı rahimim vuslata yetim
Gurbet sılam olmuş sıla gurbetim- Dağ dağ olmuş dertler bağrımı dağlar, Yoluma set olmuş yol vermez dağlar, İçimde sersefil bir çocuk ağlar, Gurbet bu, gam yükü zor deli gönül. Karanlık basınca hasretlik kaplar, Zehirli okunu kalbime saplar, Garip takvim sayar vuslat hesaplar, Hasretlik geceye kor deli gönül. Gurbette yıldızlar bile yas tutar, Nice hayalleri kâbuslar yutar, Garibin gönlünde ne ahlar yatar, Her ahı bir ateş, kor deli gönül. Her gece rüyada sılada sanır, Her sabah bir başka buruk uyanır, İç çeker ne zorlu zora dayanır, Sen görme garibi hor deli gönül. Kimi turnalara göçmen kuşlara, Kimi baharlara kara kışlara, Kimi derdin döker dağlar taşlara, Gurbeti çekene sor deli gönül. Kimsesiz kimsenin bitmiyor zarı Gerçek gurbet Hak’tan gaflet diyarı Firak ateşiyle yanan efkârı Hüzün yokuşunda yor deli gönül Ey Bülbül gurbete düşmeye gör sen, Gönül ne tufanlar yaşar bir görsen, Düşlerde yaşarsın gerçeğe körsen, Garibin düşünü yor deli gönül. Bahçelievler/İstanbul Seçici kurula , şiirimi okuma nezaketi gösteren ve yorumlarıyla onur veren gönül dostlarıma yürekten teşekkürler |
Ödülünü fazlasıyla haketmiş bu mükemmel şiir için candan kutluyorum değerli üstadım.
Saygılarımla...