Mecnundan da Beter Oldum
Karşı dağlar dolu kardır
Evim barkım bana dardır Bu gönlümü yakan yârdır Mecnundan da beter oldum Kaçıp gitti zalim ele Rezil oldum düştüm dile Gözyaşımı döktüm güle Mecnundan da beter oldum Yâr yüzünden derde battım Deli oldum çığlık attım Ben aklımı aşka sattım Mecnundan da beter oldum El bağında kuşlar öter Benim bağrım duman tüter Yeter Tanrım artık yeter Mecnundan da beter oldum. Doya doya yaşamadım Dert dağını aşamadım Mutluluğa koşamadım Mecnundan da beter oldum Neyim kaldı yeryüzünde Yâr durmadı ah sözünde Külüm şimdi gökyüzünde Mecnundan da beter oldum. Nurcan TALAY 09.05.2013 Saat: 23:35 |
sımsıcak bir duygu dışa vurumu var güzel dizelerde
yüreğinize sağlık