BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-(-3-)
Şu dertli Tuna’nın ey nazlı gülü
Hep seni düşündüm Bu gün ben yine Buğulandı canım kahve gözlerim Alev alev şimdi bendeki sine “”Kaç güz, kaç bahar geçti bir bilsen sensiz. Tekmil hüzünler çaldı, hep yürek kapımı”” Demiştin ya hani Itri’nin bir dörtlüğünü hatırladım “Şehzade nûn aşkıyla ağlıyormuş intizâr Rebâbın renklerinde uşşâkın isyanı var Vuslat inkılabıyla uyandırdı ruhu râst İsmin âhımla açar, nigâhımla şarkılar” Radyodan gelen ses Şöyle diyordu, bir rast şarkıda “Nihansın dideden, ey mest-i nazım Bana sensiz cihanda can ne lazım” Sensizlik öldürüyor Kahrediyor beni bilesin Neyleyim yarsız ben Villa, yalıyı İçinde salınan sen olmayınca Offfff, offf Of ki ne of Ağrılar dolanır şakaklarımda Senli duygularım kabardı yine Ne yapsın Kadersiz Bu bahtı kara Ben yine ümitsiz Ben yine yalnız Arayıp sormazsın niye vicdansız İsyan ettiğim sokaklarında Bu kentin Dolaşacağım yoklara inat Tozlu kaldırımlara atıp kendimi Yürüyeceğim amaçsız Tan vurana kadar Yorgunluktan bitap düşen Zavallı ayaklarım Yine sahile yönelecek istemsiz Kıyıyı döverken hırçın dalgalar Dalıp gideceğim Yorgun ve de uykusuz gözlerimle Sonra Evet sonra da Yosun kokuları arasında Arguvan yeşili dik yamaçlara Boş gözlerle bakıp kaybolacağım Ahhhh, ahhh “Deli gönül hangi dala konarsın Aman konarsın Senin tutunacak dalın mı galdı Dalın mı kaldı” Ah bu türkü, türküler Anadolu kadar içli Anadolu kadar yanık Bir hüzün çeşnisidir Şimdi dudaklarımdan dökülen Özlemler sardı bak, dört bir yanımı N’olursun sevgili gör isyanımı Umutsuzluk rüzgarlarıdır Şimdi ser’imde dönen Oysa bir muştu bekliyor senden Bu yürek Ümit kesilmezmiş yardan diyerek Son sözünü söylemekte dil Seni seviyorum Seni seviyorum bil Yalnızlık rıhtımına bu gönlü Demirledim ben Değişmiyor kader ne gelir elden Bak yine şiirle ettim yad’ını Buğulu camlara yazdım adını Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |