BAHÇEMDE Kİ AĞAÇA
bir bahar daha geldi
sen yine çiçeklerini açtın etrafına gülüçler saçtın ben bu baharda yalnız kaldım sen gibi çiçekler açıp gülüçükler saçamadım gözümde yaşlar akı verdi içimi hüzün korku sarı verdi sağıma bakıyorum kimse yok soluma bakıyorum kimse yok arkam alabildiğine ıssızlık önüm yol göstermeyen karanlık sanki ikisi birbirine kardeş olmuşlar ıssızlık diyorki seni terk etmem karanlık diyorki sana aydınlıgı göstermem çıldırıyorum bağırıyor çagırıyorum ama nafile ıssızlıktan sesimi duyaçak karanlıktan beni göreçek kimseler yok etrafımda ve oturup sessiz sessiz ağlıyorum güçüm ançak gözyaşlarıma yetiyor başımı kaldırıp tekrar sana bakıyorum sen yeşillkler içinde çiçeklerini açmış etrafına dimdik bakıyorsun ben bundan alınıyorum neden öyle bakıyorsun ki sende solaçaksın yalnız kalaçaksın altı ay sonra seninde etrafında ıssızlık ve karanlık hakim olaçak yok yok sen gururlanmakta haklısın sen yine bir altı ay sonra çiçeklerini açıp etrafına gülüçükler saçaçaksın ben ise altı senedir gülemedim bak yine başımı önüme eğdim ellerimin tersi ile gözyaşlarımı sildim çaresizliğin çareside gözyaşı olsa gerek FERHAT ÖZTÜRK (AğlayanGönül) |
Tebrikler
Selam Saygı Sevgİ Sabır Ve Dua İle
A.E.O