Nisyan Bana Düştü
Sazımı astım kara duvarlara
sızımı dindiremedim tutkulu kelimelerin nihayetinde tiryakisi olduğum gözlerini eski fotoğraflarda bırakıp akşamın alacasına karıştım firak ile yanarken sevdiğim o şehir. Ay ışığında gezerken dehlizlerde sokak lambalarını geçtim ışıklarını evlerin şahidimdir firari düşlerimin çok uzağından giderken erkenden nisyan bana düştü sevgili firak ile yanarken sevdiğim o şehir... Ahmet Selim GÜL |