NEYLEYİM
[ kalin
Her gönülde yatan aslan var iken Otuz iki meyve, biri yar iken İnsanın insana zulmü ar iken Gönülde var, elde yokmuş neyleyim Sürüp gider devran aşktan bıkmadan Huylar değişmezmiş candan çıkmadan Ölüp de dirilsek hatır yıkmadan Gönülde var, kolda yokmuş neyleyim Hakkım yenmiş isyan edip durmuşum Yıllardır boşa mı, hayal kurmuşum? Düşte gördüğümü senden sormuşum Gönülde var, gülde yokmuş neyleyim Yürek kabarırken sol yanım yanmış Acıyı, hüzünü aşk diye banmış Aşkı ömür boyu, bitimsiz sanmış Gönülde var, kulda yokmuş neyleyim Uçup gitmiş sanki güzel düşlerim Saklanmış içime bütün yaşlarım Emrette tükensin bütün kışlarım Gönülde var, solda yokmuş neyleyim Hani yanmış idi senin de için Tükendi sanmıştım içinde hiçin Neden ,boynumuzu büktü her niçin ? Gönülde var, dilde yokmuş neyleyim Bilmedim ki neden yarım muradım Dosteli dediler huzurken adım Bir nefes kadarmış gördüm miadım Gönülde var, telde yokmuş neyleyim |
Akıcı duygu yüklü harika bir eserdi
kaleminizi tebrik ediyor saygılar sunuyorum..