elimden geldiğince yansıtmaya çalıştım gülen kadın gül kadem ana
yokluğun yıprattığı bir hayat yaşayamadığın yıllardan alacaklı
Karadeniz anası
evin çıkmasını yıktın sıra evine geldi seni eskiten eve
içinde yaşadığın o yılları yıkacak mısın ya da seni mi yıktı
hacının tolasa tıktığı öfkesi((((

ah yıllar! sizden alacağım var,
yiten yok olan bir ömür
sahipsiz kaderim
tolasa tıkadın beni hacı tolasa,
yittim yitirildim ilmek ilmek çözüldüm hacı
ilmek ilmek çözüldüm


selentü tepesinde saksağan ömrüm saksağan
neyin karısı oldum ha söyle bana neyin
gurbet yolu gözleyen feri sönük gözlerim
üç bebem ve kaderim
dün yıllardan intikam aldım
elli beş yıllık evin çıkmasını yıktım
sıra eve geldi hacı eve ömrümü eskiten eve

dinle hacı dinle; sırtımda yük olan oğlun
köyü beğenmez oldu
şehre konuyor şehre
beni tükettikten sonra
ömrümü çürüttükten sonra
ben neyin karısı oldum? de bana neyin hacı

aha halım aha kılığım hacı de bana yol iz göster
çulsuz palansız kala kaldım hacı çulsuz
elde avuçta yokluk sırtımda yırtık urbam
kara lastik eskittiğim yollar küs bana
elimde kaderimin zilli tokmağı
yüreğimde güm güm eder hacı yüreğimde güm güm eder
ya da yad olmuş geçmişin iğneli sandığında
yüreğimi kaderimi sevdamı kilitler hacı
kadersiz kaderime ruhumu kilitler



Mahmudiye Düzkaya