deniz ağlıyordu! ağlar mı ağlatır mı üstad, kim bilir!

yıllarını denizlerin üstünde geçirenler için daha bir anlamı var şiirin...
deniz, lebiderya, kıyı boyu seyahatlerin vazgeçilmezi..

kim sevmez ki denizi, fakat çoklarımız bilmeyiz ya da görmemişizdir yutup yutup geri tükürdüklerini...
deniz kusar, toprak gibi kabullenici değildir, salkım saçak eder içine aldığını, ne varsa alır üstünden soyar bir hırsız gibi, sonra kalanı gerı verir posasıyla... kudurganlığı sever, sağı solu da belli olmaz, geliyorum da demez, aniden atar tepesi... verdiklerince aldıkları da vardır...kolay değildir...hele bir uzaklaş lebideryadan sonrası dört duvar arası ıslaklık tam ortası tutsaklık... şakası yoktur, ciddidir deniz... hazırlıklı ve her türlü önlemini almışları dost kabul eder ara sıra... dünya da her yıl binlerce mülteciyi yutuyor deniz, ülkemizde sahil şeritlerinde her yıl yüzün üstünde boğulma olayı olduğundan ve boğulanların yaş ortalamasının YİRMİ YAŞ altına kadar düştüğünden kaçımızın haberi vardır?

dostlara denizi ciddiye almalarını tavsiye ederim ve aile fertlerini küçük yaşlarda denize emanet etmemelerini ve mutlaka refakat etmelerini...sondan sonrası yoktur, sonrasının geri dönüşü hiç yoktur...

kusuruma bakmayın bunları yazmak zorunda hissettim. böyle bir fırsat verdiğiniz için de ayrıca teşekkür ederim sevgili celal ağabeyim...şiirin dışına çıktığım için de özür dilerim...

saygılarımla



hidayet dal tarafından 12/13/2007 6:36:46 PM zamanında düzenlenmiştir.