GİDİŞİN KENDİME DÖNMENİN ADIYDI
GİDİŞİN KENDİME DÖNMENİN ADIYDI
Gönlümdeki yokluğuna yas tutup Gözlerini türbelere bağladım Hasretini kâğıtlara sarıp Cami duvarlarıına sakladım Hiçbir şey kâr etmedi sevgili Ne ben inandım yaptıklarıma Ne de sen geldin feryatlarıma Aslında Gidişin,yalnızlığın çoğul adıydı Çoğul yalnızlık,ben’in tekilleşmesiydi Tekilleştim Tekleştim Belirsizleştim Birazda Senleşeyim Derken Aslında Hiçleştim Bütün türbelerden gözlerini çözüp Gönlüme yokluğunu yasakladım Duvarlara sakladığım hasretini alıp Varlığımda yaktım Hiçbir şey eskisi gibi değil sevgili Ne sen gel yalnızlığıma Ne de ben bekleyeyim sevdamla Aslında Gidişin,kendime dönmenin adıydı Kendime dönmek,sende hiçleşmeyle verdiğim savaştı Senleştim Herkesleştim Piçleştim Döndüm Dolaştım Kendimleştim Kendimde seni hiçleştirdim Hiçliklerde boğul sevgilim 28.04.2013 denizli |
tebrik ediyorum kendisini bu oluşumları elementleri bir araya getirip
modern şiir anlayışını sunmuş dostumuz aferin