KAVANOZ DİBİNDE KALANLAR…1 O kadar çok şiirsin ki… Sana baktım, baktım, baktım… Gözlerinden taştım kâğıda aktım. 2 Gözlerine bakmaya korkuyorum, Çünkü gözlerinde ayrılığı okuyorum. 3 Tarih yazıldı zamanın sayfasına Bilinçlere dağılarak çoğaldı, Bilimin ışığında Toz tutmadı rafları kütüphanemin… 4 Boşa geçtiğinin farkında mısın? Saçlarımın aklarına mı gizlendin Zaman… 5 Sızlayan tenine dokundum Sanki gözlerime mil çekilmiş Ben avazım çıktığınca bağırmak istiyordum; Ama sana verecek cevap bulamıyordum. 6 Hayat neydi, ne oldu. Zaten nasıl diki? Böyle oldu, Biz neydik? Ne çok şeydik Ne kadar yok olmuşuz… 7 Sana yazdığım şiiri yırtım, Yırtarken kâğıt kanadı. Kalem boynu bükük kaldı. Ben ağladım… 8 Bana sormadılar Gelir misin diye? Sorsalardı söylerdim cevabını. Şimdi neden sorgularlar bilmem kusurlarımı. Yaşamadım her anın heyecanını Oysa bir anlık heyecana Verirdim canımı… |