geriye bıraktıgın bende yaşayan
elde eski bir aşktan kalma
sadece bir avuc anı
silmiş atmışsın
balçık balçık hatıraları
delimisin gülmü var senin üstüne
şehir inler senin bir salınışına
Kalmadı bende hiç mecâl
Arkamda
geriye bıraktıgın
yıkık
bitik bir kent
sensiz bomboş anlamsız
yinede sen yaşa gönlünce
gözlerimdeki kaçak yagmurlarda
merhaba de güneşe üşüyen titrek
bir kardelen gibi haykır
seni seviyorum nidasıyla
sesin degsin gönlümün bir yerine
ısıt beni
biliyorum vakit az
gideceksin baharda
seni bekledigim kadar degil zaman
giderken çok acelecisin yar
beklemezsin benim bekledigim kadar
yıllarca
sevemezsin benim seni sevdigim kadar
kendinden başkasını
Ardından
agaçların sonbahara hazırlanırken
ziyan ettigi yapraklar gibiyim
her ahımda
kelimeler tek tek dökülürken dilimden
gecelere isyan sabaha yorgun biriyim
firari yıllarım dönmeyecek geriye
gönlümdeki yara
bağrımdaki taş
yolumdaki diken
ümitlerimi çalıp giden
dünyamı yıkıp bitiren
Aglama
seninle bu dünyaya gelmiş gibiyim
vefasız olsanda seni sevmiş biriyim
ugruna gençligi sermiş deliyim
seni seçtigime asla pişman degilim...
sana benzeyen başka bir yazım yok...

gelişin öyle zor oldu ki bana
gidişin ölümdende beterdi yar
oysa ki bu şehrin sokaklarında
hala senden kalan bir şeyler var

içimdeki ateş sönmez hardayım
nerdesin gel ver çaremi yarim
yinemi hasretle geçecek ömrüm
bu kahırla yaşamak çok zor yar

terk edip gittin bakamadan ardına
bu deli yürekte kopan sendin yar
ayagını sürüdügün sokaklarda
beni kaldırım gibi çignedin yar

baglandım çıkar yol bulamıyorum
çıkmazda bir karar alamıyorum
sana yaşıyor seni özlüyorum
yokluguna yanıp aglıyorum yar

Yasin Yüksel