KAÇAK AKŞAMLAR
sonra akşam inerken şehre
içimin alacasında tükeniyor nefesi şiirin... ve acın yokluğun resmini düşürüyor gölgeleriyle kaldırımlara... kopya cümleler düşüyor kağıtlara sessizliğine yenik düşüyorum kelimelerin kimse bilmiyor kimse duymuyor yağmurları bu bahar bir türlü yeşile dönmüyor dallar say ki çaldırmış renklerini bütün çiçekler düş kırıklığı biraz da yalnız yağmurun renginde saklı gözleri sevdanın şimdi dokunmak sevdaya nefes kadar yakın bir o kadar uzak düşerken ne acı... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |