Beyefendi
yırtık ve kirli
ceketinin iç cebindendi küflü kâğıtlara karalanmış, çıkardı; yazmadığı imgeleri. tam çekip gidecekken bir şey hatırlar gibi gölge düştü gözlerine. kim bilir meramını anlatabilse neler sövecekti bizlere. bir sokak kedisinden -ki- evde yaşardı; eskiden -di- kibrit isteyip nezaketle imgelerini ateşe verdi. sözcükler fısıldarken kediye bir zamanların ’beyefendi’si hiç de beylik sözler söylemedi. dedi ki: ’aşk bir sevişmelik değildir.’ ’tek nefesle bir ömür yaşayabilense adam değildir.’ Seher Duman |
Tebrik ve selam ile...
Şiirle kalın...