Yollarında avare dolaşır dururum.
Bir gün tepemde yaz güneşi,
Bir gün güz yağmuru eşlik eder.
Mazide bir sevgili vardı;
Şimdi ise yalnızlık.
Yar yanımda iken mutlu;
Şimdilerde hüzünlüdür günlerim.
Bir gün geceler aydınlık geçer,
Bir gün gündüzler karanlık.
Geçmiş geliyor gözüme,
Yaşam dolu mutlu günler,
Şimdi ise avarelik sadece.
Yaşamaktan sayılmaz ki bu.
Zaman kavramını yitirmiş.
Gerçi zaman neydi?
İşlemeyen saniyeler mi?
Yarsiz geçen günler mi?
Mazide mutlu anılar mı yoksa?
Pozlarda kalan gülümseme mi ?
Gülümsemeyi unutmuş birinden ne beklenir ki?
Yaşamasını mı?
Mutlu olmasını mı?
Artık hatırlamıyorum bazı terimleri.
Mutluluk neydi bu arada?
Senden sonra unuttuğum bir terim miydi?
Yoksa eskilerin bir deyişi mi?
Maviliğe eklenen yeşil gözlerinde ki pırıltı mıydı yoksa.
Şimdi anlamsızlaşan.
Bildiğim tek gerçek;
Sensiz yaşamayacağım bir duygu.
Senle birlikte giden bir his sadece.
Dedim ya hani;
Bazı kavramları hatırlamıyorum artık.
Mesela yaşamak neydi?
Yalnız avare dolaşmak mı?
Yoksa sokaklarda sabahlamak mı?
Gözünün yolda kalması mı?
Veya aklının takvim sayfalarında takılı kalması mı?
Yaşamak yaşamak neydi?
Anladığım kadarıyla;
Sadece seni sevmekmiş benim yaşamım,
Çölde açan gülü görmek gibiydin.
Seni sevmekle tutunmuştum yaşama.
Şimdi anlamsızlaşan yaşama.
Artık inandım; sensiz anlamsızım.