Boynuma prangalar vurulmuş.
Gözlerim dağlanmıştı ardından.
Ne bir kelam edebildim,
Ne iki satır yazı.
Gözlerimi kaçırdım gözlerinden.
O son andan kaçtım aslında.
Bildiğim gerçekle yüzleşemedim.
Gideceğini bildiğim halde;
Sarılamadım boynuna.
Bir öpücük konduramadım yanağına.
Bugün pişmanım o geceden.
Keşke ağlasaydım derinden.
Göğsünde hıçkırıklara boğulsaydım.
Ama olmadı yapamadım.
Sen üzülme istedim.
Ve arkamı dönüp gittim.
Bir karanlığın başlangıcıydı bu.
Bir boşluğun hemen yanıbaşı.
Zannetme ki ağlamadım.
O ilk adımda düştü gözyaşlarım.
Çağlayan gibi süzüldü yanaklarıma.
Ve gece boyunca sürdü sessizce.
Görmesen de hıçkırıklara boğuldum delice.
Gecelerim uykusuz geçti.
Gözlerimi yumduğumda hayalin geldi.
Geceler hayalinle geçti.
Döktüm içimi hayaline.
Ve sımsıkı örttüm üstüme yalnızlığı.
Resimlerinle sabahladım.
Her saniye adını andım.
Ellerim kelepçeliydi sanki.
Hayat son bulacaktı sanki.
Ne vardı da sarılmadım ki boynuna?
Şimdi sensizliğin ortasındayım.
Geceleri hayalinleyim.
Ve o geceden çok pişmanım.
Ne bir kelam edebildim.
Ne iki satır yazı.
Üstüme örterken yalnızlığı;
Delice yaşadım pişmanlığımı.
Bu o gecenin acı yanıydı.
Ama şimdi tüm kelamlar sana.
Tüm satırlar sana yazılı sevgili.