Büyük felaketlerden hemen önce,derin bir sessizlik ve rehavet çöker insanların üzerine.Her şey yolundaymış gibi göründüğü sırada dehşet hortlar ve artık her şey için çok geçtir.Bu yüzden insanlık tarihi kanla acıyla yazılmıştır.

Nicedir tek satır şiir yazmadım
Öfkemi sabrıma sardım bekledim
Kendime darıldım ele kızmadım
Çile dergahına vardım bekledim.

Düşündüm düşündüm bir karar verdim
Bu nesli yok saydım.Yarınlar derdim
Usulca tarihin koynuna girdim
Gidip ölülerden yardım bekledim.

Oğuz Han Atilla Bilge kağandan
Yerden fışkırandan gökten yağandan
Vahdetten kesrete inip ağandan
Diriliş harcını kardım bekledim.

Turanı gezdikçe kavrulup yandım
İlteriş kağanı,Kürşat’ı andım
Yenisey,Orhun’da su içip kandım
Korkunun belini kırdım bekledim.

Seyrettim Türklüğü Tanrı dağından
Çıkamamış hala gaflet çağından
Köpekler yapışmış her bacağından
Kim bunlar diyerek sordum bekledim.

Kimisi Ermeni,kimi Rum dölü
Kimisi iblisin biricik gül’ü
Yüzleri maskeli dini süngülü
Namertlere damga vurdum bekledim.

Vatanı leş yapıp üşüşürlerken
Paylaşıp arsızca bölüşürlerken
Utanmadan kıs kıs gülüşürlerken
Seyrettim sessizce durdum bekledim.

Ünsal Arslankaya.