ELLİ METREKARE
Çepeçevre kuşattılar
Burası artık son liman Dört bir yanım beton duvar Esaret ölümden yaman Git gel elli metrekare Yat kalk yine aynı yere Allah’ım sabırlar vere İçerde geçmiyor zaman Her gün karşımda aynı yüz Ne bahar belli ne de güz Bu bir işkence düpedüz Hasretlik vermiyor aman Bir avuç gök kuşlar uçmaz Burada bir çiçek açmaz Ömür biter zaman geçmez Çarelerin hepsi güman Voltam alır tüm hıncımı Uykum dindirir sancımı Sigaramda her acımı Unuturum duman duman Gün doğmuyor hücrelere Nasıl düştüm ben bu yere İsyan ederdim kadere Olmasaydı özde iman Asla hak etmedim bunu Benim için ağır konu Mutlu bitmeyecek sonu Hayat bir hüzünlü roman 17.07.2008 VEZİRKÖPRÜ |