zamanın kamburu çıkmış
sevdalar yetim haneler de
kurban olunan canlar mapus
ağlıyor gözden kaçan güzellikler...

derdimin dermanı gecenin nabzı
yar denilen kuşanmış kağnı azabı
lakin bir umuttu mutluluğun şansı
o da gitti kaldı yalnızlığın kahrı...

sende buldum kendimi bir nevi kalbimin nakli
can damarımdan vuruldum sanki o da zaruri
bırakta ben gideyim belki gurbetin son taksidi
olacağı varsa olsun hançerin son hamlesi...

tersten esen rüzgarlar bahtıma karalar bağlamış
çekiştiriyorlar beni kaderimle bir oraya bir buraya
içi boşaltılmış ruhun taksiratı kayıp
gelde şimdi çık işin içinden şiirler yazıp...

kuyruğunu sallıyor zamanın tahterevallisi
kalk gidelim dese de ne fark edecek?
ömre yazılanlar hayatın kıvırtmasının şekli şemali
yaşamak yinede güzel çeksekte aşkın cefasını...

(Berlin,17.04.2013)

Talat Özgen