KIZ KULESİ
KIZ KULESİ
Tutuşur kara duman Ak elinde yeşili katleden düzenbazın Yitirdim maviliği bu akşam gözlerinde Hüzün doldurdu açlığımı; Bir kardelen yok edemedi yokluğunu Kokladım yanan yasakların buğusunda. İkimiz bir yakamoz olmuştuk Söylediğinde koştuğunu bana, Son öpüşmemiz de olmadı senle Kız kulesine gölge olan çağrı sesine. Işık aya değmişti Gözlerinden ararken sen beni, Yasaklar kınında pas tutarken Alıp götürdü seni Yarınlara kanat vuran bir meltem. Sonra umutsuzca sordu sana Neden kalmış olduğunu Kendini unutup yüreğimin içinde. Ulaşılamaz bir kız kulesi içinde Avuçlarımda tüketmişim tutsaklığını, Yasaklarını çakmışım ayakuçlarıma Düşlerim adanmış görünmez gölgene. Takılıp kalmışım yokluğundaki buluta Bir yasak can çekişirken kız kulesinde. |